Obrona poczty gdańskiej
Obrona Poczty Gdańskiej w 1939 roku to fascynujący epizod II wojny światowej. Gdy wojska niemieckie zbliżyły się do Gdańska, polska załoga poczty postanowiła stawiać opór. Mimo przewagi w liczbie i uzbrojeniu, niemieckie jednostki nie mogły łatwo zdobyć budynku. Obrona trwała kilka godzin, aż do momentu, gdy załoga zdecydowała się na kapitulację. Ta bitwa była symbolem determinacji i odwagi polskich żołnierzy w obliczu niewątpliwego przeciwnika.
Jedno z pierwszych starć drugiej wojny światowej
Atak na Pocztę Gdańską miała miejsce 1 września 1939 roku, w dniu, gdy Niemcy napadły na Polskę. O godzinie 4:47 niemiecki pancernik Schleswig-Holstein otworzył ogień do Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, a niemal w tym samym czasie oddziały niemieckie zaatakowały budynek Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku.
Załoga poczty, składająca się z urzędników i rezerwistów, podjęła decyzję o obronie, mimo przewagi w liczbie i uzbrojeniu przeciwnika. Niemcy próbowali zdobyć budynek kilka razy, używając trzech grup szturmowych oraz wsparcia artyleryjskiego, ale obrońcy poczty stawili im zacięty opór3.
Niemcy zdecydowali się na wysadzenie budynku, używając 600 kg ładunku wybuchowego. Po wysadzeniu, obrońcy przenieśli się do piwnic, gdzie próbowali kontynuować obronę, ale ostatecznie podjęli decyzję o kapitulacji około godziny 19:003.
Czy wiedziałeś że…
Mianem polskich Termopile określa się aż 5 bitw? Oto one!
Bitwa pod Hodowem
W czasie wojny z Tatarami w czerwcu 1694 roku, zaledwie 400 polskich husarzy i pancernych starło się z około 40 tysiącami Tatarów. Polacy, choć znacznie słabsi liczebnie, dzięki swojej determinacji, doświadczeniu i korzystaniu z naturalnych przeszkód terenowych, zmusili wroga do odwrotu.
Bitwa pod Węgrowem
W trakcie powstania styczniowego (3 lutego 1863 roku), około 3500 powstańców stawiło czoła przeważającym siłom rosyjskim (ok. 10 tysięcy żołnierzy). Powstańcy bronili miasta Węgrów, by umożliwić wycofanie się innych oddziałów. Mimo że bitwa zakończyła się klęską, odwaga i poświęcenie powstańców stały się inspiracją dla kolejnych pokoleń.
Bitwa pod Zadwórzem
W czasie wojny polsko-bolszewickiej, 17 sierpnia 1920 roku, około 330 polskich ochotników pod dowództwem kapitana Bolesława Zajączkowskiego walczyło z kilkutysięcznym oddziałem Armii Czerwonej. Polacy przez wiele godzin bronili dostępu do Lwowa przed bolszewikami. Większość z nich zginęła, ale ich ofiara opóźniła marsz wroga, dając czas na obronę miasta.
Bitwa pod Dytiatynem
Również podczas wojny polsko-bolszewickiej, 16 września 1920 roku, około 600 żołnierzy polskich pod dowództwem kapitana Bronisława Pierackiego stanęło przeciwko znacznie większym siłom bolszewików. Mimo że bitwa zakończyła się klęską, bohaterska obrona żołnierzy polskich zapisała się w historii jako symbol niezłomności.
Obrona Wizny
Od 7 do 10 września 1939 roku około 720 polskich żołnierzy pod dowództwem kapitana Władysława Raginisa broniło się przed niemiecką 10. Armią, liczącą około 42 tysiące żołnierzy, wspieraną przez czołgi i lotnictwo. Polacy przez trzy dni opóźniali marsz wroga na kierunku strategicznym, mimo miażdżącej przewagi Niemców. Ostatecznie obrońcy polegli, ale ich heroizm przeszedł do historii jako przykład niezłomnej walki do końca.
Sponsorzy naszego bloga
Sprawdź nas!
Nasi twórcy
Grzegorz
Pasjonat historii Europy, działacz koła naukowego „Szlaki Europy”
Absolwent Historii na Uniwersytecie Warszawskim
Mateusz
Pasjonat historii Polski oraz historii Starożytnej Europy
Absolwent Archeologii na Uniwersytecie Gdańskim